No Bears

Het is de zoveelste overtreding van Iraanse regisseur Jafar Panahi die een werkverbod heeft van twintig jaar. Gelukkig maar, want niemand maakt zo’n knappe politieke cinema als Panahi (Taxi, This Is Not A Film). Ook hier vertelt hij een speels politiek verhaal over grenzen opzoeken: mentaal en geografisch.
 

---

“Kunst laat zich niet muilkorven, zelfs niet in Iran”

★★★★★ De Morgen

 

In parallelle liefdesverhalen krijgen twee koppels te maken met de sociale machtsstructuur waarin ze verkeren. Tegelijkertijd raakt regisseur Jafar Panahi in deze film-in-een-film ongewild betrokken bij een politieke rel in het grensdorp als hij wordt gevraagd een foto te delen van een koppel in een verboden relatie. Het drama escaleert en al snel wordt duidelijk hoe ogenschijnlijk onschuldige artistieke acties, extreme gevolgen kunnen hebben. Geconfronteerd met zoveel uitdagingen, reflecteert Panahi over het onvermogen zijn thuisland Iran te verlaten. Hoewel het zo eenvoudig lijkt te zijn als midden in de nacht, ergens op een verlaten heuvel, simpelweg over een onzichtbare grens te stappen.
 

 

“Een fictiefilm als een verbijsterende waarheid.” ★★★★ De Standaard

“Regisseur Jafar Panahi ontziet zichzelf niet in het speelse, maar ook uiterst droeve No Bears.” ★★★★ de Volkskrant