Pather Panchali

Toen Satyajit Ray het Italiaanse meesterwerk Ladri di biciclette (1948) zag, vond hij zijn roeping: hij zou filmmaker worden. Geïnspireerd door het Italiaanse neorealisme, een filmstroming die met kleine budgetten en niet-professionele acteurs de rauwe werkelijkheid van de naoorlogse Italiaanse onderklasse toonde, maakte Ray in 1955 het sociaal-realistische Pather Panchali. Het is de eerste film uit zijn invloedrijke Apu-trilogie, een filmreeks waarin het alledaagse leven van een arme Indiase familie centraal staat.

Ultrakort: het kleine filmcadeautje vóór de hoofdfilm! Ultrakort films zijn kort, verrassend en vaak betoverend mooi. Voorafgaand aan deze film zie je de animatie Lost and Found van Mieke Woestenburg & Sem Assink, waarin een onopvallende baliemedewerker verloren voorwerpen in betekenisvolle momenten verandert.

De jonge Apu leidt met zijn familie een eenvoudig leven op het platteland van Bengalen. In een poging de armoede te doorbreken, besluit zijn vader naar de stad te trekken, om daar werk te vinden en een beter leven voor zijn gezin te verzekeren. Hij belooft snel terug te keren, maar daar komt niets van terecht. Met grote gevolgen voor de achterblijvers.

Met een stijl die zowel documentair als poëtisch is, bood regisseur Satyajit Ray een vernieuwend alternatief voor de traditionele Bollywood-cinema. Pather Panchali markeerde de geboorte van de Indiase onafhankelijke cinema en leverde Ray in 1956 de Best Human Document Award op tijdens het Filmfestival van Cannes.

"De observatie is compositorisch vaak erg fraai en op zulke momenten vergeet je de problemen waarmee de familie te kampen heeft" ★★★★★ FilmTotaal

"De regisseur slaagt er in de kijker mee te trekken in een andere dimensie, maar doet dat heel subtiel, bijna ongedwongen" ★★★★½ Cinemagazine